به نقل از «قدس آنلاین»

ارتش روسیه دومین قدرت نظامی جهان/ واکنش‌ها به احتمال جنگ ناتو و روسیه

تاریخ انتشار: ۲۸ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۴۶۷۵۸

به گزارش قدس آنلاین، بر اساس گزارش منتشره از سوی پرتال "گلوبال فایر پاور" (GFP)، نیروهای مسلح روسیه با وجود درگیری نظامی با اوکراین، همچنان جایگاه خود به عنوان دومین قدرت بزرگ نظامی در جهان را، پس از ایالات متحده، حفظ کرده است.

از رتبه بندی منتشر شده در روز چهارشنبه، مشخص شده که شاخص تخمینی نیروهای مسلح روسیه در مقایسه با ۰.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۰۷۱۴ سال قبل به ۰.۰۷۰۲ افزایش یافته است. پنج کشور برتر، بعد از آمریکا و روسیه، شامل چین، هند و کره جنوبی هستند که به ترتیب رده‌های سوم، چهارم و پنجم را به خود اختصاص داده‌اند. در رتبه‌های ششم تا دهم این فهرست نیز کشورهای بریتانیا، ژاپن، ترکیه، پاکستان و ایتالیا قرار دارند. فرانسه در جایگاه یازدهم و آلمان در رده‌ هجدهم این جدول جای گرفته‌اند.

هنگام تنظیم رتبه، بیش از ۶۰ عامل تاثیرگذار بر توان نظامی، از جمله تعداد واحدهای نظامی و همچنین توانایی‌های مالی و لجستیکی کشورها در نظر گرفته شد. کارشناسان نظامی ۱۴۵ کشور را ارزیابی کردند. رتبه بندی سالانه "گلوبال فایر پاور" - GFP از سال ۲۰۰۶ منتشر  می‌شود و در آن کارشناسان توانایی ارتش‌های کشورها برای انجام عملیات نظامی در عرصه زمینی، دریایی و هوایی را ارزیابی می‌کنند.

وزارت دفاع لیتوانی: روسیه به دلیل درگیری در اوکراین به ناتو حمله نخواهد کرد

وزارت دفاع جمهوری لیتوانی در بیانیه‌ای اعلام کرد که این کشور هیچ چشم اندازی برای حمله احتمالی روسیه به کشورهای غربی نمی‌بیند.

این وزارتخانه در واکنش به مقاله نشریه «بیلد» در مورد "طرح محرمانه" برای دفع حمله احتمالی روسیه به ناتو، یادآور شد: « تا زمانی که درگیری نظامی در اوکراین به پایان برسد، دشوار است تصور کنیم که روسیه اولویت‌ها را مجدداً تغییر داده و شروع به جمع‌آوری نیروهایش در جهت‌ گیری‌های دیگر کند.»

وزارت دفاع لیتوانی به نتیجه رسید: «روسیه با وجود به درازا کشیده شدن درگیری در اوکراین، توانایی نظامی قابل توجه خود را حفظ کرده و دائماً در حال تکمیل آنها در خط مقدم جبهه است. اولویت روسیه در حال حاضر شکست نخوردن در جنگ با اوکراین است و این کشور منابع زیادی را به رسیدن به این هدف اختصاص داده و بعید است به فکر حمله به هر یک از کشورهای عضو ناتو باشد.»

چند روز قبل نشریه آلمانی بیلد با اشاره به یک سند محرمانه در بوندسوهر نوشت که آلمان در حال آماده شدن برای بروز جنگ احتمالی بین ناتو و روسیه است. طبق سناریوی وزارت دفاع آلمان، این جنگ ممکن است در تابستان ۲۰۲۵ آغاز شود.

وزارت خارجه فنلاند نیز تهدید نظامی مستقیمی از جانب روسیه ندیده است

الینا والتونن، وزیر امور خارجه فنلاند روز چهارشنبه در حاشیه مجمع جهانی اقتصاد در داووس سوئیس، تاکید کرد که این کشور هیچ تهدید نظامی مستقیمی از جانب روسیه نمی بیند.

این مقام فنلاندی بدین ترتیب در مورد اظهارات اخیر مقامات سوئدی در مورد جنگ احتمالی با روسیه اظهار نظر کرد. وی گفت: «ما معتقد نیستیم که روسیه یک تهدید نظامی مستقیم برای فنلاند باشد. البته مسلماً ما باید برای هر نوع روند اوضاعی آمادگی داشته باشیم. و ما با متحدان خود برای ایجاد یک قدرت بازدارنده قابل اطمینان همکاری خواهیم کرد.»

والتونن در پاسخ به این سوال که آیا فنلاند که دارای مرز مشترک با روسیه است، نگران حمله احتمالی این کشور نیست، گفت: رهبری فنلاند "از حمله روسیه نمی‌ترسد". وی یادآور شد که فنلاند همیشه بر توان دفاع ملی خود متکی بوده است و این کشور اخیراً به عضویت ناتو درآمده است. او افزود: «با توجه به مرزهای طولانی با روسیه و در گذشته با اتحاد جماهیر شوروی، این کشور تاکنون مشکل جدی نداشته، ولی «به سادگی نمی‌تواند دیگر به موضع بی طرفی قبلی خود ادامه دهد.»

در عین حال، وزیر خارجه فنلاند تاکید کرد که فراهم کردن دسترسی ارتش آمریکا به ۱۵ پایگاه در خاک فنلاند، از دیدگاه وی، نباید تحریکی علیه روسیه تلقی شود. به گفته والتونن، این کشور «نه برای تهدید و تحریک روسیه، بلکه صرفاً برای تقویت امنیت خود» به ناتو پیوسته است.

این در حالی است که سرهنگ داگلاس مک گرگور، مشاور سابق رئیس پنتاگون، معتقد است که دولت ایالات متحده با استقرار نیروهای نظامی در خاک فنلاند، می‌تواند درگیری نظامی بین فنلاند و روسیه را تحریک کند.

در اواسط ماه دسامبر گذشته فنلاند و ایالات متحده توافقنامه همکاری دفاعی دوجانبه را امضا کردند. بر اساس این سند، نیروهای آمریکایی از جمله می‌توانند به ۱۵ پایگاه نظامی در خاک فنلاند دسترسی داشته باشند.

لازم به یادآوری است که در اوایل ماه ژانویه وزیر دفاع مدنی سوئد، کارل اسکار بولین،  از شهروندان این کشور خواست تا برای جنگ احتمالی با روسیه آماده باشند. او توضیح داد که این فراخوان به این معناست که با توجه به پس‌زمینه اوضاع اوکراین، ایده جهانی باثبات دیگر بدون تغییر باقی نمی‌ماند.

بعد از آن، اولف کریسترسون، نخست وزیر سوئد، در توضیح این اظهارات که واکنش گسترده‌ای در میان مردم این کشور ایجاد کرده، گفت که واکنش عمومی به این سخنان بیش از اندازه بود. نخست وزیر یادآور شد: «هیچ چیزی نشان نمی‌دهد که سوئد  اکنون در آستانه یک جنگ قرار دارد، اما کاملاً واضح است که خطر بروز جنگ به طور قابل توجهی افزایش یافته است.»

منبع: خبرگزاری تسنیم

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: وزارت دفاع

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۴۶۷۵۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساختار امنیتی اوراسیا: از ایده تا عمل

روسیه و چین هر دو در حالت رقابت با آمریکا هستند، هرچند در مورد روسیه عملاً وارد فاز باز و آشکار شده است اما در مورد چین هنوز کاملاً خود را نشان نداده ولی حداقل، ایده مقابله مشترک با مهار دوگانه ایالات متحده در مسکو و پکن مورد حمایت قرار می‌گیرد. - اخبار بین الملل -

به گزارش خبرگزاری تسنیم، ایوان تیموفیف مدیر برنامه باشگاه گفتگوی بین المللی والدای در مقاله ای تحت عنوان "ساختار امنیتی اوراسیا: از ایده تا عمل " اینگونه اظهار می دارد که تجربه فروپاشی پروژه یورو آتلانتیک نیاز به ایجاد یک ساختار جدید بر اصول و مبانی مختلف را ایجاب می کند.

وی در این آغازین سطور مقاله اینگونه می نویسد که منطقه یورو آتلانتیک پس از پایان جنگ سرد، بحرانی مانند امروز را تجربه نکرده است. این بدان معناست که سیستم امنیتی یورو آتلانتیک مبتنی بر امنیت برابر و غیرقابل تقسیم دیگر وجود ندارد.

در بهترین حالت می توان انتظار کاهش شدت بحران را به دلیل توازن جدید قوا و بازدارندگی متقابل با حفظ خطوط تقسیم را داشت. در بدترین حالت، یک درگیری نظامی مستقیم بین روسیه و ناتو با چشم انداز تشدید تنش هسته ای را نیز می توان ترسیم کرد.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه در 29 فوریه 2024، در پیام خود به مجمع فدرال، به لزوم شکل گیری یک خط جدید از امنیت برابر و غیرقابل تقسیم در اوراسیا و همچنین آمادگی برای گفتگوی اساسی در این زمینه با طرف های ذینفع اشاره کرد.

ایده رهبر روسیه در سفر به جمهوری خلق چین، توسط سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه ارائه شد.

رئیس دستگاه دیپلماسی روسیه به توافق با طرف چینی برای آغاز گفت‌وگو درباره امنیت در اوراسیا اشاره کرد که ساختار احتمالی آن پیش از این در این سفر مورد بحث قرار گرفته بود.

خود این واقعیت که ایده رئیس جمهور روسیه در دستور کار مذاکرات بین دو قدرت بزرگ ارائه شد، نشان می دهد که می تواند هم در سطح تئوری سیاسی و هم در سطح عمل شکل مشخصی پیدا کند. مفهوم سازی ایده امنیت اوراسیا، ناگزیر سوال پروژه های دیگر در این زمینه را مطرح می کند.

سرگئی لاوروف، در جریان سفر خود به پکن، نیاز به ساختار جدید را مستقیماً با مشکلات امنیت یورو-آتلانتیک ایجاد شده در اطراف ناتو و سازمان امنیت و همکاری اروپا مرتبط دانست.

ارجاع به تجربه اروپا آتلانتیک به دو دلیل مهم است. اولاً، پروژه یورو آتلانتیک با سطح بالایی از یکپارچگی نهادی متمایز می شود. در واقع، بر اساس یک اتحاد نظامی(ناتو) با تعهدات سخت اعضای خود ساخته شده است. علیرغم پایان جنگ سرد، اتحاد آتلانتیک شمالی نه تنها زنده ماند، بلکه گسترش یافت و اعضای سابق پیمان ورشو را نیز در بر گرفت. بر اساس معیارهای تاریخی، ناتو بزرگترین ائتلاف نظامی پایدار است.

ثانیاً، پروژه یورو آتلانتیک پس از پایان جنگ سرد نتوانست مشکل امنیت مشترک و غیرقابل تقسیم برای همه کشورهای منطقه را حل کند. سازمان امنیت و همکاری اروپا، در تئوری، می تواند هم کشورهای ناتو و هم آنهایی را که به این ائتلاف تعلق ندارند، از جمله روسیه را در یک جامعه واحد گردهم آورد. اما از آغاز دهه 2000، روند سیاسی شدن سازمان امنیت و همکاری اروپا به نفع منافع کشورهای غربی چرخش یافت.

روسیه به طور فزاینده ای به گسترش ناتو به عنوان یک تهدید امنیتی نگاه می کند. معلوم شد که ابزارهایی مانند شورای روسیه و ناتو قادر به جذب تناقضات فزاینده نیستند.

فقدان نهادهای موثر و برابر که منافع روسیه را در نظر گرفته و آن را در فضای امنیتی مشترک ادغام کنند، در نهایت به فاصله فزاینده و سپس بحران در روابط روسیه و غرب منجر شد. این گذار، با کاهش رژیم کنترل تسلیحات، فرسایش قواعد بازی در حوزه امنیتی در پس زمینه عملیات نظامی آمریکا و متحدانش و در نهایت مداخله در امور داخلی دوران پس از شوروی همراه شد که نقطه اوج آن بحران اوکراین بود که مرحله نظامی آن در نهایت خطوط تقسیم را در اروپا مشخص کرد.

در پس زمینه درگیری نظامی بین روسیه و اوکراین، مبارزه شدید و فزاینده ای بین روسیه و ناتو وجود دارد. این کشور هنوز وارد فاز نظامی نشده، اما با بسیاری از ابعاد دیگر رقابت، از جنگ اطلاعاتی گرفته تا کمک های نظامی مستقیم و جامع غرب به اوکراین، مشخص می شود.

منطقه یورو آتلانتیک از زمان پایان جنگ سرد چنین بحران هایی را تجربه نکرده است که نشان می دهد یک سیستم امنیتی یورو آتلانتیک مبتنی بر امنیت برابر و غیرقابل تقسیم دیگر وجود ندارد.

در بهترین حالت می توان انتظار کاهش شدت بحران را به دلیل توازن جدید قوا و بازدارندگی متقابل با حفظ خطوط تقسیم داشت. در بدترین حالت، یک درگیری نظامی مستقیم بین روسیه و ناتو با چشم انداز تشدید تنش هسته ای را می توان انتظار داشت.

تجربه فروپاشی پروژه یورو آتلانتیک، لزوم ایجاد ساختاری جدید بر مبنای اصول و مبانی متفاوت را ایجاب می کند.

اولاً چنین ساختاری باید مبتنی بر تعامل چند بازیگر باشد نه اینکه مانند نقش آمریکا در ناتو به تسلط یکی از کشورهای عضو تقلیل یابد. از این نظر، این یک امر نمادین است که رایزنی در مورد مسائل امنیت اوراسیا دقیقاً بین روسیه و چین بعنوان دو قدرت بزرگ و اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد آغاز شده است.

بنابراین، هم اکنون اولین گام ها در ایجاد یک ساختار جدید بر اساس اصول گفتگو و توزیع مسئولیت، نه بر اساس اصول تسلط یک نیرو بر دیگران انجام می شود. در عین حال، چنین اقداماتی به روابط دوجانبه روسیه و چین محدود نمی شود و فضای گسترده ای را برای مشارکت سایر کشورهای ذینفع باقی می گذارد. اصل تقسیم مسئولیت و عدم تسلط، ممکن است به یکی از اصول کلیدی ساختار جدید تبدیل شود.

ایده امنیت چند بعدی به عنوان یک اصل دیگر نیز مطرح می باشد. این ایده صرفاً به مسائل نظامی محدود نمی شود (اگرچه این موارد اساسی هستند)، بلکه طیف وسیع تری از موضوعات از جمله "تهدیدات ترکیبی" در قالب کمپین های اطلاعاتی، تهدیدات امنیتی در محیط دیجیتال، مداخله در فرآیندهای داخلی، سیاسی شدن اقتصاد را نیز را شامل می شود.

بحث در مورد یک ساختار امنیتی جدید می تواند در ابتدای شکل گیری، چنین موضوعاتی را شامل شود. اصل تقسیم ناپذیری امنیت که در پروژه یورو آتلانتیک اجرا نشده است، می تواند و باید برای ساختار اوراسیا بعنوان یک اصل کلیدی مورد توجه قرار گیرد.

در اینجا اجرای واقعی و نه اسمی، مفاد منشور ملل متحد، از جمله اصل برابری حاکمیتی مطرح می باشد.

البته آغاز رایزنی‌ها بین مسکو و پکن در مورد مسائل مربوط به ساختار امنیتی جدید، هنوز نشان‌دهنده ایجاد یک اتحاد نظامی ـ سیاسی مشابه ناتو نیست. به احتمال زیاد، شاهد روند طولانی بلوغ خطوط و پارامترهای ساختار جدید خواهیم بود.

در ابتدا، ممکن است در قالب یک مجمع یا مکانیسم مشورتی کشورهای ذی‌نفع شکل بگیرد، بدون اینکه زیر بار تعهدات سازمانی و نهادی بیش از حد برود. سپس فرمت‌های تعامل فردی را می‌توان در برابر مسائل امنیتی خاص، از جمله به عنوان مثال، امنیت دیجیتال آزمایش کرد. در اینجا می توان از پتانسیل نهادها و سازمان های موجود، مانند سازمان همکاری شانگهای بهره برد و سپس، تجربه انباشته شده را می توان به مؤسسات دائمی متمرکز بر طیف وسیع تری از مسائل امنیتی تبدیل کرد.

یک موضوع مهم در این زمینه، جهت گیری عملکردی ساختار جدید خواهد بود. ناتو زمانی به عنوان ابزاری برای مهار اتحاد جماهیر شوروی ظاهر شد و امروز جان تازه ای یافته است و حل مشکلات مهار روسیه را در دستور کار خود دارد.

روسیه و چین هر دو در حالت رقابت با آمریکا هستند، هرچند در مورد روسیه عملاً وارد فاز باز و آشکار شده اند اما در مورد چین هنوز کاملاً خود را نشان نداده اند ولی حداقل، ایده مقابله مشترک با مهار دوگانه ایالات متحده در مسکو و پکن مورد حمایت قرار می گیرد.

در عین حال، ساختن یک ساختار امنیتی صرفاً بر اساس مخالفان ایالات متحده، فراگیری احتمالی این پروژه را محدود می کند. تعدادی از کشورهای اوراسیا بر روی یک سیاست چند بعدی شرط بندی می کنند و بعید است که آماده شرکت در ساختاری با هدف رقابت با ایالات متحده باشند. تاکنون سوالات زیادی در مورد پارامترهای ساختار امنیتی اوراسیا باقی مانده است. آنها باید هم در سطح دیپلماسی و هم در سطح گفتگو بین کارشناسان بین المللی کشورهای ذینفع حل و فصل شوند.

گزارش از حمیده هوشور

انتهای پیام/